بسيارى از والدین پس از مهاجرت در خصوص تربیت فرزندان خود با چالشهاى فراوانى مواجه مىشوند كه يكى از مهمترين اين چالشها آموزش زبان است.
زبان اول کودک شکل دهندهی بخشی از هویت شخصی، اجتماعی و فرهنگی اوست. بنابراین فراگیری زبان اول/زبان مادری یک ضرورت انکارناپذیر است. اما زبان دوم که خود پنجرهایست رو به یک فرهنگ جدید با آداب و رسومی متفاوت، افق دید کودک را گسترش میدهد وبه او کمک میکند تا در مواجه با چالشهای زندگی منعطف باشد، از زاویای متفاوت یک قضیه را بررسی کند و راه حلهای موثرتری پیداکند. به بیانی، دوزبانگی میتواند با خود غنای فرهنگی و نیز خلاقیت به همراه بیاورد.
دوزبانگی به معنی تسلط داشتن بر دو زبان متفاوت و نیز استفاده از هر دوی آنهاست كه معمولا به دو شیوه «طبیعی» یا «آموزشی» امکان پذیر است.
در دوزبانگی طبیعی یا همزمان، كودك از ابتدای تولد و یا در طول رشد در معرض هر دو زبان قرار میگیرد. در نتیجه بدون هیچگونه آموزش رسمی هر دو زبان را فرا میگیرد و میتواند به هر یک از دو زبان مورد نظر به راحتی صحبت کند و آنچه را که میشنود درک کند،در واقع بهترین گزینه این است که در این دوره از رشد زبانی، کودک به روشهاى مختلف تنها در معرض فرم صحیح (و بدون لهجه) هریک از دو زبان قرار بگیرد.
دوزبانگی آموزشی یا پیدرپی زمانی امکانپذیر است که کودک ابتدا زبان مادری خود را تا حد مشخصی به خوبی فراگرفته باشد و پساز آن برای یادگیری یک زبان دیگر آموزش ببیند.
از مهمترین تفاوتهای این شیوه با دوزبانگی طبیعی میتوان به این نکته اشاره کرد که در دوزبانگی طبیعی، کودک را به طور مستقیمآموزش نمیدهیم، بلکه او را در معرض زبان دوم قرار میدهیم،
اما در اين روش آموزش به شكل مستقيم صورت مىگيرد.
با توجه به این دو مدل، پدر و مادر مهاجری که میخواهند فرزندی دو زبانه تربیت کنند، در قدم اول میبایست با توجه به شرایط و امکانات خود یکی از این دو شیوه دوزبانگی را انتخاب کنند و سپس با برنامهریزی و جدیت در آن مسیر حرکت کنند.
به یاد داشته باشید که هیچ یک از روشهای پرورش کودک دو زبانه نمیتواند روش مطلق و برتر باشد و هر يك از روشها بسته به شرایط خانواده و نیازهای آنان ممكن است مفيد واقع شود.
برای آموزش کودک دوزبانه باید ابتدا شرایط خانواده و نیازهایتان را بررسی کنید. سپس روشی را انتخاب کنید که برای آموزش زبان دوم به فرزندتان بهتر است.
Comments