یکی از قشنگی‌های شب‌های ساکت و آرام طبیعت شنیدن صدای زیر و ممتد جیرجیرک‌هاست. صدایی زیبا که شما هم حتماً آن را شنیده‌اید و از شنیدنش کلی لذت برده‌اید. اما تا به حال فکر کرده‌اید میان تمام جیرجیرک‌هایی که مشغول صحبت کردن با یکدیگرند، شاید جیرجیرکی وجود داشته باشد که نتواند چیزی بگوید یا آواز بخواند؟ اصلاً مگر جیرجیرک‌ها می‌توانند حرف بزنند یا مثل پرنده‌ها آواز بخوانند؟! اگر راستش را بخواهید جیرجیرک‌ها هم آواز می‌خوانند، اما نه مثل پرنده‌ها. آن‌ها با به هم زدن بال‌هایشان با یکدیگر حرف می‌زنند؛ مگر اینکه تازه به‌دنیاآمده باشند و بال‌هایشان هنوز خیس باشد. در داستان «آواز جیرجیرک کوچولو» جیرجیرک تازه به‌دنیا‌آمده هرکاری که می‌کند نمی‌تواند بال‌هایش را به هم بزند. برای همین تمام روز ساکت است. ملخ پروازکنندکان به دیدنش می‌آید. مانتیس شکمو از گوشه‌ای بیرون می‌پرد. زنبورسرخ وزوزکنان از بالای شاخه‌ای عبور می‌کند. اما جیرجیرک کوچولو در جواب تمام حشراتی که به او سلام می‌کنند یا صبح‌به‌خیر و عصر‌به‌خیر می‌گویند، چیزی نمی‌گوید. به نظر شما، جیرجیرک داستان ما بالاخره به حرف می‌آید؟
در «آواز جیرجیرک کوچولو»، اریک کارل، نویسنده و تصویرگر توانا، در بستر داستان، کودکان را با حشرات گوناگونی آشنا می‌کند که در طبیعت زندگی می‌کنند. اریک کارل در کودکی عاشق قدم زدن در طبیعت بوده است. به همین دلیل، حالا در داستان‌هایش آنچه را به‌خوبی دیده است پیش چشم مخاطب کودک قرار می‌دهد تا او را هم در این لذت شریک کند.